Ze względu na bezpośrednie sąsiedztwo zamku Książ ze Świebodzicami, jest co najmniej kilka tras prowadzących z centrum miasta do zamku. My wskażemy te najbardziej atrakcyjne i popularne.

 

 

Z centrum miasta kierujemy się wzdłuż głównej arterii miasta (ulicą Wałbrzyską), pod górę. W pewnym momencie droga "na Wałbrzych" zakręca w lewo, my zaś idziemy prosto i docieramy do Bramy Lwów (Książańskiej).

 

 

XVIII-wieczna późnobarokowa brama wjazdowa do zespołu parkowo-pałacowego w Książu, zaprojektowana przez pochodzącego z Hesji artysty Christiana Wilhelma Tischbeina. Po obu stronach obiektu znajdują się dwa "domki szwajcarskie", w których niegdyś zamieszkiwali: odźwierny i ogrodnik z Książa. Brama zwieńczona jest dwoma figurami lwów po jej obu stronach.

 

W tym miejscu warto podkreślić, że idąc ulicą Wałbrzyską w kierunku Bramy Książańskiej, tuż za skrzyżowaniem z sygnalizacją świetlną, po lewej stronie, warto odwiedzić cmentarz komunalny, na którym znajdują się godne uwagi grobowce wpisane do rejestru zabytków

 

 

Na terenie cmentarza komunalnego w Świebodzicach znajdują się bardzo ciekawe grobowce wpisane na listę zabytków. Jest to kwatera rodziny Becker oraz grobowiec rodziny Kramsta, najbardziej zasłużonych dla świebodzickiego przemysłu. Ciekawym zabytkiem jest też obelisk upamiętniający żołnierzy pruskich i austriackich, zmarłych w świebodzickim lazarecie, w wyniku ran odniesionych podczas wojny w 1866 r. Podobny obelisk znajduje się na cmentarzu w Cierniach. Działania wojny prusko-austriackiej z 1866 r. toczyły się wprawdzie głownie na terenie dzisiejszych Czech (rejon Trutnova), jednak rannych przewożono do szpitali i lazaretów na Dolnym Śląsku. Ważnym nie tylko dla świebodziczan nagrobkiem jest także grób prof. Jana Mikulicza-Radeckiego.

 

Stąd, aż do samego zamku towarzyszyć nam będzie wygodna droga asfaltowa, wspinająca się łagodnie ponad Świebodzice. Przy końcu trasy, tuż przed główną Bramą do Zamku wytyczona została ścieżka przyrodniczo-dydaktyczna pn. Dolina Różaneczników.

 

Zanim jednak przekroczymy mosiężną bramę do Zamku warto zajść do stadniny koni w Książu, prowadzonej przez Państwowe Stado Ogierów "Książ". Stąd do największego dolnośląskiego zamku pozostaje nam już tylko 300 metrów.

 

 

Największy zamek na Śląsku i jeden z największych w Europie. Zamek, liczący dziś po wielu dokonanych w przeszłości rozbudowach około 400 pomieszczeń i którego kubatura sięga 150 tys. m sześciennych, wznosi się na skalistym, prawym brzegu rzeki Pełcznicy, górując nad Świebodzicami, szczególnie nad dzielnicą Pełcznica. Najczęściej wykorzystywana do spacerów dwukilometrowa droga łącząca miasto z zamkiem wiedzie przez malowniczy park porośnięty bujnymi gatunkami drzew i roślin, szczególnie różaneczników. Podążając ze Świebodzic do zamku można zwiedzić znajdujące się po drodze zabudowania sąsiadującego z Książem Państwowego Stada Ogierów "Książ''.

 

Powszechnie sądzi się, że zamek wybudowany został w 2 połowie XIII wieku przez Bolka I Surowego, księcia świdnicko-jaworskiego. Zamek służył jako warownia obronna mająca na celu zabezpieczać okoliczne trakty handlowe oraz miejscową ludność. Do 1392 r. pozostawał w rękach książęcych, później jednak - po śmierci księżnej Agnieszki, wdowy po Bolku II świdnickim - często zmieniał właścicieli. Stabilizacja nastąpiła w 1509 r., kiedy to przeszedł w posiadanie rodu Hochbergów, którzy władali nim aż do II wojny światowej. Podczas wojny stał się jedną z siedzib władz III Rzeszy. Nazistowska organizacja Todta zaczęła w 1943 roku budowę obszernego kompleksu podziemnego, składającego się z ogromnej liczby podziemnych tuneli i schronów. W Górach Sowich operacja ta nosiła nazwę "Riese", co oznacza "Olbrzym", zaś prace w Książu były prowadzone pod kryptonimem "Brabant". Przy budowie obiektu w nieludzkich warunkach pracowali i ginęli więźniowie z obozu koncentracyjnego Gross-Rosen. Prawdopodobnie zamek planowano przeznaczyć na główną kwaterę Hitlera lub fabrykę rakiet V1 i V2. W tym okresie zostało usunięte niemal całe historyczne wyposażenie, a obiekt w znacznej części przebudowano przystosowując go do stylu preferowanego w III Rzeszy. Po wojnie, aż do roku 1979, w zamku przebywali żołnierze, początkowo, Armii Czerwonej, później Ludowego Wojska Polskiego. Obecnie w podziemiach warowni znajdują pomieszczenia Obserwatorium Sejsmograficznego Instytutu Geofizyki PAN oraz Centrum Badań Kosmicznych PAN. Istnieją cztery trasy turystyczne umożliwiające zwiedzenie zamku, są to:

 

Trasa równie atrakcyjna, choć nieco mniej uczęszczana przez turystów, a bardzo popularna wśród mieszkańców miasta. Z centrum miasta kierujemy się w stronę ulicy Wiejskiej (dzielnica Pełcznica). Stąd wygodną ścieżką spacerową biegnącą wzdłuż Pełcznicy docieramy do niewielkiego ronda, idziemy prosto, po czym zaraz skręcamy w lewo, tym samym docierając do osiedla Wilcza Góra. Mijamy je po swojej prawej stronie, podążając cały czas prosto, dość stromo pod górkę. Po przejściu około 900 metrów (od Wilczej Góry) docieramy do pierwszego przystanku z wiatą Doliny Różaneczników. Tutaj krzyżuje się nasza trasa z trasą opisaną powyżej. Podobnie, jak przy wcześniejszej trasie, idziemy prosto, po prawej stronie mijając stadninę koni. Następnie po przekroczeniu bramy zamkowej do zamku pozostaje nam już tylko 300 metrów.

 

 

Z centrum miasta idziemy tak jak do "Starego Książa", aż do pomnikowego cisa "Bolko". Tutaj, zamiast iść za szlakiem zielonym, tak jak do ruin "Starego" zamku, my wybieramy szlak czerwony, który po około 20 minutach doprowadzi nas pod sam dziedziniec przy zamku Książ.